Διεθνείς Συνθήκες
Σύμβαση Ραμσάρ
Τα συμβαλλόμενα κράτη αναγνωρίζοντας την επιστημονική, οικονομική και πολιτιστική αξία των υδροβιοτόπων, τη συμβολή τους στην αειφόρο ανάπτυξη και την ιδιότητά τους ως ενδιαιτημάτων ξεχωριστής χλωρίδας και πανίδας (ιδίως ορνιθοπανίδας) προέβησαν στην υπογραφή της Σύμβασης του Ραμσάρ για την προστασία των διεθνούς σημασίας υγροβιότοπων το 1971. Ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το Νομοθετικό Διάταγμα 191/1974.
Η χώρα μας έχει χαρακτηρίσει 10 περιοχές ως προστατευόμενους υγροβιότοπους:
- Δέλτα Έβρου
- Λίμνη Βιστωνίδα, Πόρτο Λάγος, Λίμνη Ισμαρίδα και παρακείμενη λιμνοθάλασσα
- Δέλτα Νέστου και παρακείμενη λιμνοθάλασσα
- Λίμνες Βόλβη και Κορώνεια
- Τεχνητή λίμνη Κερκίνη
- Αξιός, Λουδίας, Δέλτα Αλιάκμονα
- Λίμνη Μικρή Πρέσπα
- Αμβρακικός Κόλπος
- Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου
- Λιμνοθάλασσα Κοτυχίου
Ως υγροβιότοποι ορίζονται οι περιοχές ελών, βάλτων, τυρφώνων ή νερού, φυσικής ή τεχνητής προέλευσης, μόνιμες ή προσωρινές, με νερό που είναι στατικό ή τρεχούμενο, γλυκό, υφάλμυρο ή αλμυρό, συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων υδάτων των οποίων το βάθος στην άμπωτη δεν υπερβαίνει τα έξι μέτρα. Τα συμβαλλόμενα μέρη οφείλουν να προωθούν τη διατήρηση των υγροτόπων και των υδρόβιων πτηνών με τη δημιουργία φυσικών καταφυγίων σε υγροτόπους και να φροντίζουν επαρκώς για τη φύλαξή τους. Όταν για λόγους επείγοντος εθνικού συμφέροντος, διαγράφεται ή περιορίζονται τα όρια ενός υγροτόπου που περιλαμβάνεται στον κατάλογο, η απώλεια αυτή θα πρέπει να αντισταθμίζεται στο μέτρο του δυνατού. Επιπροσθέτως, τα συμβαλλόμενα μέρη ενθαρρύνουν την έρευνα και την ανταλλαγή δεδομένων σχετικά με τους υγροτόπους και τη χλωρίδα και την πανίδα τους.