Κυνήγι

Τα άρθρα 251-267 και 287-289 του Δασικού Κώδικα, ρυθμίζουν τα της θήρας. Επιπροσθέτως, κάθε χρόνο και με Υπουργική Απόφαση ρυθμίζεται το καθεστώς της εκάστοτε κυνηγετικής περιόδου, ήτοι η εκκίνηση και η διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου, ποιά θηράματα επιτρέπονται και ποσότητα ανά κυνηγό. Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και εγκύκλιοι ρυθμίζουν ειδικότερα ζητήματα που άπτονται της θήρας, όπως π.χ. η απαγόρευση της θήρας και η έκδοση δασικών απαγορευτικών διατάξεων στις πληγείσες από πυρκαγιά περιοχές.

Και στην περίπτωση του κυνηγιού, υφίσταται εντόνως το φαινόμενο της λαθροθηρίας, όπου θηρεύονται και θανατώνονται ζώα των οποίων το κυνήγι απαγορεύεται. Αναφορικά με εξωτικά ζώα όπως είναι οι καμηλοπαρδάλεις, οι τίγρεις, τα λιοντάρια, οι ρινόκεροι κτλ, πιο έντονο εμφανίζεται το φαινόμενο στην Αφρική, με το διαδεδομένο “τουριστικό σαφάρι”.

Στην Ελλάδα το κυνήγι επιτρέπεται να ασκείται ως άθλημα. Στον Δασικό Κώδικα ορίζονται τα είδη ζώων (θηράματα) που εξαιρούνται του κυνηγιού, τα επιτρεπόμενα μέσα και μέθοδοι κυνηγιού, οι χώροι στους οποίους επιτρέπεται το κυνήγι – απαγορεύεται εντός του πυρήνα των εθνικών δρυμών. Όλα τα κυνηγετικά όπλα που χρησιμοποιούνται πρέπει να φέρουν άδεια κατοχής από Αστυνομική Αρχή. H θήρα επιτρέπεται μισή ώρα πριν την ανατολή του ηλίου μέχρι μισή ώρα αφότου έχει δύσει ο ήλιος.