Θαλάσσια Ζωή

Οι ωκεανοί είναι πηγή ζωής, αφού παράγουν το μεγαλύτερο ποσοστό οξυγόνου της ατμόσφαιρας,  περίπου 80%  και συνάμα απορροφούν το μεγαλύτερο ποσοστό διοξειδίου του άνθρακα. Ακόμη, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, διατηρώντας την θερμοκρασία του πλανήτη σε υγιή επίπεδα μέσω της απορρόφησης της πλεονάζουσας θερμότητας. Αποτελούνται από πλούσια και ποικίλα οικοσυστήματα -φιλοξενούν περί το 95% των ζωντανών οργανισμών – προκαλούν δέος, ηρεμούν και είναι βαθιά συνυφασμένοι με το καλοκαίρι – και δη το ελληνικό. Εκτός από τους ωκεανούς, ζωτικής σημασίας οικοσυστήματα αποτελούν και οι υγροβιότοποι, όπου συναντάται χαρακτηριστική χλωρίδα και πανίδα και ιδίως υδρόβια πτηνά, αποδημητικά ή μη.  

Με ακτογραμμή 13.686 χλμ και περίπου 6.000 νησιά και νησίδες, η Ελλάδα διαθέτει το μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (από πλευράς αλιευτικών σκαφών) και για πολλούς Έλληνες, η αλιεία αποτελεί τη βασική πηγή εισοδήματος. Η χώρα μας είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη θάλασσα που από τα αρχαία χρόνια αποτελεί πηγή πολιτισμού και ευημερίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι κανένα σημείο της ηπειρωτικής χώρας δεν απέχει περισσότερο από 137 χλμ από τη θάλασσα – δηλαδή 1.5 ώρα απόσταση! 

Το απόθεμα όμως δεν είναι αστείρευτο: 

Η ανθρώπινη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα κατάφερε να μετατρέψει τη Μεσόγειο, μια θάλασσα με εξαιρετικά πλούσια βιοποικιλότητα, σε ένα σχεδόν “ακατοίκητο οικοσύστημα”. Βασικές αιτίες του φαινομένου είναι η  αλιεία, με τη μορφή της υπεραλίευσης και της παράνομης αλιείας, οι εξορύξεις, ο τουρισμός και η ρύπανση από το πλαστικό, τα λύματα, τη ναυτιλία, η παράκτια αστική ανάπτυξη και τα θαλάσσια ατυχήματα.   

Κλείνοντας με μία αισιόδοξη νότα: Μετά από διαπραγματεύσεις που διήρκησαν σχεδόν μία εικοσαετία, τα κράτη μέλη του Ο.Η.Ε. κατέληξαν σε μία ιστορική συμφωνία για την προστασία των ωκεανών και της βιοποικιλότητας των διεθνών υδάτων. Η συνθήκη υπογράφηκε στο πλαίσιο της τήρησης των δεσμεύσεων για την βιοποικιλότητα που έδωσαν τα κράτη στη διάσκεψη COP15 που διενεργήθηκε στο Μόντρεαλ τον Δεκέμβριο του 2022. Η συνθήκη αποσκοπεί στην προστασία ή τη διατήρηση του 30% των παγκοσμίων υδάτων μέσω της δημιουργίας θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών μέχρι το 2030, άλλως γνωστή και ως “30 μέχρι το 30”.