Ζώα σε αιχμαλωσία

Δύο είναι οι κύριες εκφάνσεις του φαινομένου των ζώων που βρίσκονται σε αιχμαλωσία:

Αφενός οι ζωολογικοί κήποι, δηλαδή οι µόνιµες εγκαταστάσεις όπου φυλάσσουν ζώα άγριων ειδών για να επιδεικνύονται στο κοινό για επτά ή περισσότερες ηµέρες το χρόνο, εκτός των τσίρκο, των καταστηµάτων πώλησης ζώων και των εγκαταστάσεων οι οποίες δεν επιδεικνύουν σηµαντικό αριθµό ζώων ή ειδών στο κοινό (άρθρο 2 παρ. 1 περ. α Π.Δ. 98/2004).

Αφετέρου η ιδιωτική κατοχή άγριων ζώων, που αποτελεί παράνομη ενέργεια δεδομένου ότι ως ζώα συντροφιάς δεν μπορούν να συντηρούνται ζώα άγριας πανίδας, με αποτέλεσμα τα ζώα να διαβιούν σε ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς αιχμαλωσίας.

Ενώ το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία των ζωολογικών κήπων αποσκοπεί στη διατήρηση και την προστασία της βιοποικιλότητας και στην εκπαίδευση του κοινού, στην πραγματικότητα πρόκειται για μία οδυνηρή εμπειρία για τα ζώα, από την παγίδευση και τη μεταφορά τους μέχρι την προσαρμογή τους στο περιβάλλον αιχμαλωσίας. Από την άλλη και σε ό,τι αφορά την ιδιωτική κατοχή άγριων ζώων, που κατά κανόνα αποτελεί προϊόν παράνομης και επικίνδυνης διακίνησης, πηγάζει από την επιθυμία κάποιου να αποκτήσει ένα εξωτικό ζώο ως κατοικίδιο, είτε για να διασκεδάσει, είτε για να επιδεικνύει ένα ασυνήθιστο “αξεσουάρ”, είτε από μία διαστρεβλωμένη αντίληψη περί αγάπης και θαυμασμού για το εκάστοτε είδος.

Κοινός παρονομαστής τα ζώα που λόγω του ακατάλληλου από άποψη χώρου, διατροφικών αναγκών και αναγκών κοινωνικοποίησης περιβάλλοντος αιχμαλωσίας στο οποίο περιορίζονται, και στις δύο περιπτώσεις υποφέρουν από σοβαρό κλονισμό τόσο της σωματικής όσο και της ψυχικής τους υγείας.