Η ΝΟΜΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Άγρια Ζωή

Ο όρος “άγρια ζωή” αναφέρεται στους ζωντανούς οργανισμούς που δεν είναι με κανένα τρόπο τεχνητοί ή εξημερωμένοι και ζουν στα φυσικά τους ενδιαιτήματα. Αναφέρεται τόσο στη χλωρίδα (φυτά) όσο και στην πανίδα (ζώα).

Με την υπογραφή της Σύμβασης της Βέρνης το 1979, τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης και οι λοιποί συμβαλλόμενοι, δεσμεύτηκαν στην ανάληψη δράσεων για τη διατήρηση της άγριας πανίδας και χλωρίδας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο συνεργασίας. Άλλη μία διεθνής συμφωνία μεταξύ κυβερνήσεων που τέθηκε σε ισχύ το 1975, είναι η CITES (Σύμβαση για το διεθνές εμπόριο των απειλούμενων ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας). Περιλαμβάνει 184 συμβαλλόμενα μέρη, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έγινε επίσημο συμβαλλόμενο μέρος το 2015. Βασικός σκοπός της CITES είναι να διασφαλίσει ότι το εμπόριο ειδών άγριας χλωρίδας και πανίδας δεν απειλεί την επιβίωσή τους.

Όσον αφορά το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, αυτό βρίθει Κανονισμών και Οδηγιών που έχουν ως σκοπό την προστασία της άγριας πανίδας και χλωρίδας αλλά και της βιοποικιλότητας εν γένει, και τους οποίους η Ελλάδα έχει ενσωματώσει στην εγχώρια έννομη τάξη. Τέλος και σε εθνικό επίπεδο η Πολιτεία έχει μεριμνήσει για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας με την ψήφιση νόμων, προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων.

Παρ’όλα αυτά σκόπιμο είναι πάντα να διακρίνουμε μεταξύ της ύπαρξης νομικού πλαισίου, της εφαρμογής αυτού και της αποτελεσματικότητάς του.